Vlak buiten de oude, stenen huizen van Gjirokaster ligt een bijna buitenaards landschap. Na een flinke klim van zo'n twintig minuten zijn we in een totaal andere omgeving. Nog wat verder ligt de Ali Pasha-brug, verstopt in een smalle vallei tussen twee rotsachtige, gelig gekleurde hellingen. Je kunt er alleen komen over de stenige paden met natuurstenen brokken waar de geiten over lopen en een enkele wandelaar. De brokken steen knisperen onder onze loopschoenen als we het pad afdalen. De geiten grazen hoog op de hellingen, hun belgerinkel klinkt door de hele vallei. Af en toe hoor ik de zware stem van de herder. Het is het enige geluid dat we horen. Wat een prachtige omgeving.
Natuurlijk loop ik nóg verder naar beneden om de brug van onderen te fotograferen. Vervolgens klim ik nog tientallen meters over grote keien en brokken steen. Maar dan ben ik er bijna. Vaaf deze plek toont de brug goed haar schoonheid met de diverse prachtige bogen. Het bouwsel is enigszins aangetast door de tand des tijds, maar mooi blijft het.
Als ik terug loop, zie ik rechts van mij een geitenpad dat omhoog gaat. Het pad heeft verder niet echt een doel, behalve dat het eenmaal bovenaan zicht geeft op nóg meer magnifiek landschap. En dat allemaal vlak buiten de bebouwing van Gjirokaster.

De brug, genoemd naar Ali Pasha van Tëpelenë, was vroeger een aquaduct, maar water stroomt er allang niet meer overheen. Pasha was een vooraanstaand persoon tijdens het Ottomaanse Rijk. Hij hield zich bezig met de aanleg van waterwegen. Begin 19de eeuw bouwde hij onder meer de Ali Pasha-brug, daarmee voorzag hij Gjirokaster van water.
Als ik de brug op wil lopen, veroorzaken geiten tientallen meters boven mij een kleine steenverschuiving. Snel ren ik naar de brug, daar ben ik veilig. Ik hoop er een beetje op dat de geiten met de herder naar beneden komen, de brug oversteken en zo aan de andere kant weer omhoog gaan. Zou mooi geweest zijn, een foto van de schapen op de brug. Maar dat gebeurt helaas niet. Misschien had ik moeten wachten tot het begin van de avond.

Burcht Gjirokaster

Dan gaan we ook nog even naar de burcht, waar we de eenvoudige, maar wonderschone klokkentoren bewonderen. Fier pronkt zij boven op de burcht. Haar wijzers kijken naar alle windrichtingen. Om daar te komen, moeten we eerst door een lange gang met kanonnen. Als je wat moois hebt, moet je het beschermen, nietwaar? Vanaf de burcht kijken we mooi uit op de Unesco-stad met de prachtige, authentieke woningen.

Voordat we in Gjirokaster arriveren, rijden we trouwens vanuit Sarandë de SH99 en vervolgens de SH4 noordwaarts naar Gjirokaster. Het landschap is prachtig en verlaten. Nu we van de kust af zijn, rijden we ongeveer als enige over de weg. Tot we bij de Blue Eye aankomen, waar enkele honderden auto's staan geparkeerd. We hadden nog even overwogen om hier te stoppen omdat we de Blue Eye bij Theth ook hebben gemist, maar deze aanblik doet ons resoluut besluiten door te rijden, door de stilte. We zien een eenzaam paard grazend langs de kant van de weg, een verlaten benzinepomp, borden met plaatsnamen in het Albanees én het Grieks (het is niet heel ver naar de Griekse grens) en komen langs een kerkje, stilletjes gelegen in het groene landschap, met ook olijfbomen. Wat is het overal mooi.

Langs de SH4 ligt bij het gehucht Frashtan een bunkerveld. Nou ja, veld? Er liggen enkele bunkers, in de communistische periode aangelegd door dictator Hoxha. Tegenwoordig kijken de bunkers uit op een gigantisch natuursteenbedrijf dat naast een groeve ligt. Overal keurige, vierkante stapels natuursteen. Prachtig. Het is trouwens al de zoveelste die we zien deze reis. Ik had nog nooit van Albanees natuursteen gehoord. Er lopen wat met stof bedekte werknemers heen en weer. Onder een afdakje zit een man op een krukje. Met de hamer slaat hij de steenbeitel in de zijkant van een plak en zo wordt het reliëf aangebracht. Wat een monnikenwerk. Het stof wappert om zijn hoofd.
In Unesco-stad Gjirokaster nuttigen we een lunch met traditioneel Albanees eten, zoals risottoballetjes en byrek. Het smaakt heerlijk.

Thermale baden van Bënjë

vorige pagina

naar boven

terug naar intro