×

Het is eind mei als we de toeristische weg 'Aurlandsfjellet' willen rijden. Deze blijkt echter afgesloten in verband met sneeuwval. We nemen de 24,5 km lange Laerdalstunnel. In twintig minuten zijn we in Aurland. Het toeristenbureau is nog gesloten (buiten het seizoen), dus rijden we naar Flåm. Ondanks dat het blijkbaar laagseizoen is, krioelt het van de bezoekers bij de toeristentrein en de vertrekhal voor de ferry Flåm-Gudvangen. De prijs liegt er niet om: 450 Noorse kronen per persoon, wel een retour. Zelfs in deze periode gaan er meerdere afvaarten per dag.
Verreweg de meeste passagiers haasten zich naar de rij voor de kaartjes-controleur. Ze willen de beste plek aan dek van de Fjord1, waar de eindeloze rijen plastic stoelen al klaar staan. Er schijnt een flauw zonnetje en aan boord heerst een lichte opwinding. Maar binnen een kwartier na vertrek uit Flåm gaan de eerste jassen aan en raken er steeds meer stoelen leeg. Sommige passagiers lopen heen en weer, maar velen verkiezen toch de warmte van het binnendek. Het is gewoon veel te koud om buiten te zitten. De 'die-hards' maken ondanks de ijzige wind onafgebroken foto's van de wanden van het Auerlandsfjord. Helaas is de zon verdwenen en ziet alles er somber en ietwat grauw uit. De omroeper doet zijn best zoveel mogelijk informatie uit te braken, maar steeds meer passagiers vluchten naar binnen.

×

We gaan een bocht om en komen in het Naeroyfjord. Dit fjord is ongeveer 300 m breed en is een zijtak van het Sognefjord. Ook staat het op de lijst van Unesco-werelderfgoed. Dit deel van de twee uur durende vaart vinden wij het mooist. Enkele Japanners hebben zich op de beste plek geposteerd, zodat zij vol zicht hebben op het steeds smaller wordende fjord. Naarmate we Gudvangen meer naderen, lijken de wanden op ons af te komen. Langs de kant liggen enkele nederzettingen, die bestaan uit enkele huizen en soms een kerk. Het sombere weer in combinatie met het fjord straalt ook wel een bepaalde sfeer uit, maar de schoonheid van de tocht gaat toch een beetje verloren.
In Gudvangen stapt vrijwel iedereen van boord. Voor de Japanners staan al bussen klaar, waarmee ze naar een andere bestemming worden gereden. De beschikbare tijd moet optimaal worden benut. Wij blijven zitten en hebben een zeer rustige terugtocht. Het zonnetje laat zich zowaar even zien, waardoor de fjorden er toch een stuk vriendelijker uitzien.

Staafkerk Vikøyri

vorige pagina

naar boven

terug naar intro