We rijden naar het Thüringer Wald (Woud), ook wel de groene long van Duitsland genoemd, een groene zone voor wandelaars en fietsers. Vlak buiten Eisenach maken we een behoorlijke wandeling door de Drachenschlucht, de Drakenkloof, een route door (heel) smalle met planten begroeide kloven en later bos. De smalste kloof waar we doorheen moeten, meet slechts 68cm. Goed schoeisel is een vereiste voor de soms wat gladde roosters en plankieren waar we overheen gaan. Wij lopen buiten het seizoen en op een doordeweekse dag, maar in vakantieperiodes kan het hier vrij druk zijn. Maar wij komen slechts af en toe iemand tegen en dus lopen we in alle rust. Het pad gaat over in een bospad. Het bos met frisgroen gebladerte is dermate open dat je er bijna doorheen kunt kijken. Niet ver voor het einde zien we rechts door de bomen heen de hoog gelegen burcht Wartburg. Fier prijkt ze op de rotsen en trots toont ze haar fraaie aangezicht.
Aan het slot van de wandeling komen we weer uit op de parkeerplaats Hohe Sonne. Daarnaast ligt de snackbar Grill Hohe Sonne, waar we de beroemde Thüringer bratwurst eten. Het is niet de beste die ik ooit heb geconsumeerd, om over het uitgedroogde broodje maar te zwijgen, maar het gaat om het idee. Overigens heeft het broodje meer de functie van een servet, de Thüringers eten alleen de worst. Opvallend genoeg is de bijbestelde cola niet van een beroemd merk, maar heeft het flesje een voor mij volslagen onbekend etiket.

Na onze 'lunch' rijden we door naar Wartburg, prachtig gelegen op een hoge heuvel met magnifiek uitzicht op Eisenach, de geboortestad van Johann Sebastian Bach. Maarten Luther heeft nadat hij in 1521 in de ban was gedaan een jaar incognito in de Wartburg geleefd. De kamer waar Luther het Nieuwe Testament in het Duits vertaalde, is te bezoeken. Dat Luther tot ver buiten Europa bekendheid geniet en beroemd is, blijkt als wij vanaf de parkeerplaats in circa tien minuten het pad omhoog lopend hebben afgelegd en vlak voor de poort staan. Nadat de Amerikaanse filmploeg zich heeft geinstalleerd, vertelt de presentator honderduit over Luther. Beroemdheid kan eeuwen meegaan, dat blijkt.
Niet alleen de buitenkant van het kasteel ziet er heel goed uit, ook het 'binnenplein' is heel mooi bewaard gebleven. Je kijkt je ogen uit in de volop gedecoreerde zalen en ruimtes. Zeker een bezoek waard. Als de vermoeidheid toeslaat, kun je in het café een drankje drinken. Of overnachten. Op de heenweg worden we ingehaald door een groep zeer goed geklede toeristen met rolkoffers. Zij sliepen vast en zeker in het vijf-sterrenhotel, wel een unieke plek natuurlijk.

Eisenach zelf is een heel charmante plaats, met steegjes en straatjes met kinderkopjes en vakwerkhuizen. Er zijn diverse musea, zoals het Bachhaus, het aan te bevelen Automotive museum en het met prachtig vakwerk versierde Lutherhaus.

's Avonds eten en slapen we in Pension Eichenhof bij Ieke en Roos, de twee Amsterdamse vrouwen die in een Ik Vertrek-aflevering hun nieuwe bestaan in Eckardtsleden (onderdeel van de gemeente Bad Langensalza) lieten zien. Het pension ligt midden in het dorp, maar is een oase van rust. We laten ons de kookkunsten van Roos bijzonder goed smaken in het sfeervol ingerichte restaurant. Het voelt als een warm bad met houten tafels en (oude) snuisterijen en zicht op de keuken. Met (uiteraard) her en der een herinnering aan Amsterdam. De hotelkamer is sober doch doeltreffend ingericht, we slapen prima.
Bij het ontbijt krijgen we van Ieke tal van tips over de omgeving. Zij kan enthousiast vertellen en prijst alles aan. Het bevalt hun meer dan goed in Thüringen, teruggaan naar Amsterdam is geen optie. Ze hebben nog genoeg plannen. Sinds enkele jaren hebben ze een kaaswinkel in Bad Langensalza. Waarschijnlijk deze zomer zal de winkel worden verplaatst naar een van de met prachtig vakwerk gedecoreerde bijgebouwen op hun terrein bij het pension. Ook een stuk makkelijker met bevoorrading. Ze zijn de drukte van Nederland ontwend en laven zich aan de stilte van Thüringen. Op zondag heerst er een weldadige rust, zegt Ieke. Geen grasmaaiers, geen bouwgeluiden. "We moesten er aanvankelijk een beetje aan wennen, maar nu omarmen we het."

Op een middag rijden we naar Erfurt, een mooie plaats met veel vakwerkhuizen. We parkeren de auto bij het Stadmuseum en betalen bij de automaat 5 euro voor vier uur. Let wel: er kan alleen met muntgeld worden betaald of je moet de (parkeer)app downloaden. In ongeveer een kwartier lopen we naar het overzichtelijke centrum met vakwerkhuizen en tal van straatjes met kinderkopjes. Toeristische trekpleister is de 120m lange Krämerbrücke, de bebouwde en bewoonde brug over het smalle riviertje de Gera. Mij kan het niet zo bekoren, vandaar dat ik niet eens een foto heb van de rivier met daarboven de bebouwde brug. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor het eerder op de wandelroute en ernaast gelegen deel van Erfurt. Het is een parkachtig deel met fraaie huizen aan hetzelfde watertje, alles met een grote charme. Het is er groen en stil, er staan bankjes en zachtjes glijden de eenden voorbij.
Net als veel andere toeristen lopen we een beetje rond door de stad, zitten we op een terrasje, maar uiteindelijk is een middag voor ons lang genoeg.

Het is een wat gure dag, dus brengen we een bezoek aan de sauna (Thüringentherme) in Mühlhausen. We slaan het grote zwembad over en vertoeven alleen in het sauna-gedeelte. De sfeer is relaxed, de temperatuur aangenaam en de therme is prima, net als de lunch. We betalen 18,50 euro pp voor een hele dag (zonder lunch). Prima tip van Ieke.
Op de weg terug naar de auto passeren we een groot en langgerekt marktplein, het Johann-Sebastian-Bach-Platz/Untermarkt. Centraal achterin domineert de imposante Sint-Blasiuskerk, waar Bach een jaar lang het orgel heeft bespeeld. De huizenrijen aan weerszijden van het plein kunnen pronken met mooie architectuur, met gekleurde gevels en met een grote charme. We lopen over het overigens uitgestorven plein en vergapen ons enigszins aan alle schoonheid. Wat een weelde. Het is zo stil dat je met enige fantasie de wielen van de karren kunt horen ratelen over de kasseien. We lopen verder en stuiten op een deel van de nog bijna volledige stadsmuur uit de middeleeuwen. De witachtige torens hebben rode pannendaken en houten luiken en worden 'beschermd' door enorme bomen. Wat een fantastisch gezicht. De stadsmuur is overigens te beklimmen.

Na een indrukwekkend bezoek aan concentratiekamp Buchenwald, vlakbij Weimar, doen we de volgende dag iets leuks. Ergens in de driehoek Erfurt, Bad Langensalza en Gotha ligt de plaats Grossfahner met belendend natuurgebied. Het is mooi weer, dus nadat we de mini-camper hebben geparkeerd, lopen we met onze ligstoelen het natuurgebied in richting het meer dat aan diverse zijden door bos is omgeven. We zijn de enigen op deze heerlijke plek. We krijgen alleen bezoek van de familie zwaan, die even aan land komt. We lezen een boek, doen een dutje en luisteren naar de stilte. We verbazen ons over zoveel eenzaamheid. In Nederland zou een dergelijk gebied overvol zijn met pootjebaders, dagrecreanten en radio's. We prijzen ons voor de zoveelste keer gelukkig in het prachtige Thüringen, een stil paradijsje.

We rijden door naar Bad Langensalza. We parkeren op een groot terrein aan de rand van de kleine stad en lopen onder een stenen poort door, onderdeel van een heel oude stadsmuur met torens. Via uitgestorven straten wandelen we naar het mooie en levendige centrum. Overal panden met pastelkleurige gevels, vakwerkhuizen en dakkapellen van hout, een lust voor het oog. De terrassen zitten vol. Voordat we zelf een plekje zoeken, lopen we door de straten en genieten we van de vriendelijke sfeer. We komen ook nog langs de kaaswinkel van Roos en Ieke, met Hollandse kaas natuurlijk.
Bad Langensalza beschikt als kuurstad trouwens ook over een therme, de Friederikentherme, maar dat was gesloten in onze vakantieweek.

's Avonds gloeien we na op onze prachtige overnachtingsplek van al het moois dat we in Thüringen hebben gezien. Twee zwanen glijden geruisloos voorbij, ze draaien hun kop en richten voor even hun blik op ons. De avond valt in het achter ons liggende dorp Heldra. We kijken uit over de Werra, de hemel kleurt het water en de oevers. Het is stil. Wat een plek, wat een leuke reis. Wij zijn volledig gevallen voor Thüringen.

naar boven

terug naar intro