Finland 1992

Finland 1992


Vakantie op een privé-eiland in het Finse merengebied? In het najaar van 1992 maken mijn vriendin en ik onze eerste reis. We kiezen voor Finland. Op een paar uur noordwaarts van Helsinki ligt ons huurhuis, een cabin in the woods. Het huis ligt op een eiland en om er te komen dienen we de roeiboot te gebruiken, die keurig klaar ligt op de afgesproken plek, 'ergens' in de bossen. We moeten - terwijl we al in de buurt zijn - wel wat keertjes vragen waar het precies is, wat gelijk op problemen stuit, want de bewoners spreken alleen Fins, met een paar woorden Duits en juist die wijzen ons de weg. De sleutel van het huis ligt in de boot. Het is wel zo'n twintig minuten roeien naar ons privé-eiland met blokhut én een aparte houten sauna. In de schuur liggen stapels gedroogd en gekloofd hout. Bittere noodzaak, want de kachels, het fornuis en de sauna zijn houtgestookt. Het is ons eigen paradijs en tijdens ons drieweekse verblijf zien we de bladeren van de bomen verkleuren. Het is al vroeg in het jaar koud in deze contreien. Als het zonnetje schijnt, verpozen we voor even op de steiger. We roeien op het meer, maken lange wandelingen en in het donker steken we de kaarsen aan. De elektra functioneert meestal niet. Het toilet is buiten, zo'n dertig meter van het huis vandaan. Vooral in het donker is het een hele toer om langs bomen en over stronken bij het kleine huisje te geraken.
In de middelste week rijden we helemaal naar het noorden, steken de grens over met Noorwegen en komen bij de Barentszzee. Van die grenspost moet u zich overigens niet te veel voorstellen. Die bestaat uit een jeep met een douanier erin. Geen poort, geen hek, geen slagboom, geen grenshuisje. Alleen een jeep. Evengoed moeten wij onze paspoorten laten zien. Het is duidelijk dat deze man nog nooit een Nederlands paspoort heeft bekeken. Hij studeert er lang op, lacht wat en gebaart dat we verder mogen. Simpel, maar duidelijk, deze uit nood geboren non-verbale communicatie.
In het Finse Rovaniemi ligt niet alleen de poolcirkel, maar woont ook de kerstman. Elke passant mag Santa Claus even opzoeken. Na de poolcirkel verandert het Finse land vol bos en meren in moerasachtig gebied met berkenbossen, Ik zie voor het eerst rendierenkuddes die vlak voor onze neus de weg oversteken. Nog noordelijker wordt alles kaal. Vlakbij de Barentszzee giert de ijzige wind om ons hoofd.

vlag finland Van deze trip is een reisverslag.
Hiernaast (of hieronder voor mobiel) kunt u naar onze andere reizen door Scandinavië en de Baltische Staten, net als de reizen naar Estland (Tallinn) in Sovjet-tijd.

Deze reis is gemaakt tijdens de laatste twee weken van september en de eerste week van oktober 1992.
We rijden met de auto naar Travemünde in Duitsland en gaan daar aan boord van de snel-ferry de Finnjet. In 22 uur zijn we in Helsinki, vanwaar we nog enkele uren noordwaarts rijden om bij het huurhuis te komen.

Dit verhaal is eerder gepubliceerd in de zaterdagbijlage van het Haarlems Dagblad, in maart 1994


naar boven

terug naar Auto