Rondom de kerstdagen van 2017 verblijven we in het zeer rustige en wonderschone wat meer noordoostelijk gelegen Lahemaa national park in Estland en in de zeer charmante hoofdstad Tallinn. Perfecte bestemmingen voor een stedentrip, met de kerst. In Lahemaa vertoeven we in twee verschillende hotels, de zogeheten mõis, onderdeel van na de onafhankelijkheid in 1991 gerenoveerde landgoederen. Hoe meer we in Estland komen hoe meer we verknocht raken aan dit land; een juweel in het uiterste noordoosten van Europa, met een rijke geschiedenis, ongerepte kustlijnen, middeleeuwse steden en prachtige natuur.

Vanaf Schiphol zijn we er in een wip, na twee uur vliegen landen we op de luchthaven van Tallinn.
In de lobby van Sagadi mõis (landgoed) knettert het haardvuur. Er straalt een weldadige warmte vanaf. Zeer welkom, want we hebben zojuist een fikse wandeling achter de rug: vanaf het hotel naar de vissershutten van Altja, heen en terug zo'n tien kilometer. De sneeuw bedekt de immer voortgaande velden en maakt dat we de hele route in een verstilde wereld lopen. En het is hier al zo stil, want Lahemaa national park kent louter rust. Her en der staat een houten huis, we komen eenmaal een wandelaar tegen. Verderop, in het bos, zien we nog net een langlaufer de loipe op glijden, want langlaufen kun je hier volop. Als het sneeuwt tenminste. De poeltjes zijn bevroren en het gras knispert onder onze wandelschoenen. Het is koud, maar we hebben stevig de pas erin.
In Altja glibberen we over bevroren paden naar de kust, waar de ijskoude wind hard in ons gezicht blaast. We zien overal witte schuimkoppen op het water van de Finse Golf. De gerestaureerde hutten staan er parmantig bij, gewend aan het geweld. Het is een machtige plek, zo aan het water. En de half op het land getrokken roeiboten zien er aanlokkelijk uit. Maar ik ben blij als we omdraaien en snel weer het bos induiken, waar de wind geen kans maakt en de bomen en de sneeuw de baas spelen.

Al zo rond vier uur valt het donker in, de lichtjes in de enorme kerstboom gaan aan. Buiten is het hoofdgebouw sfeervol verlicht en steekt het geel- goudachtige licht krachtig af tegen de donkere wolken die in een iets blauwere lucht voorbij vliegen. Wat een schouwspel. Een soort oergevoel maakt zich van mij meester. Wat een onwaarschijnlijke bestemming, dit Baltische land dat zoveel Scandinavische trekken vertoont. Zelfs voor verwende westerlingen is het hier goed toeven.

Na Sagadi slapen we twee nachten in het even verderop gelegen Vihula mõis, eveneens geprivatiseerd na de onafhankelijkheid in 1991. De kamer is een oase van gezelligheid, het bed is heel goed, koffie en thee op de kamer, of wijn, en een luxueuze badkamer met zicht op besneeuwde vlaktes met bomen. En ook is het er aangenaam van temperatuur. Een combinatie waaraan de meeste (ook dure) hotels in West-Europa nog een voorbeeld kunnen nemen. In het restaurant zijn de tafels gedekt met damasten tafelkleden, de pianiste speelt klassieke muziek en de bediening is galant, vriendelijk en correct. De sfeer is relaxed en ongedwongen. Van opzitten is geen sprake. We eten fantastische gerechten, geserveerd op warme borden die met in een witte handschoen gestoken hand op tafel worden gezet. Het ontbreekt ons aan niets. Het is af. We betalen ruim zestig euro voor de kamer en een zelfde bedrag voor het diner. Nou, dat kan ook anders. Bijvoorbeeld duurder en slechter.
Het is jammer dat we niet acht keer ontbijten op een dag, want zoveel keuze is er in de ochtend. Enorme tafels met talloze gerechten. We weten niet wat te nemen. En het smaakt allemaal even goed. Wat een geweldige locatie in het mooie Lahemaa national park. Echt een aanrader.

We zijn via Rakvere gekomen, de geboorteplaats van mijn moeder, met een taxi in ruim een uur vanuit Tallinn. In de provinciestad lopen we na het diner in ons hotel, Wesenbergh, naar de fraai verlichte ruïne. Het herinnert aan vroeger tijden, aan Zweden en Noormannen, die zich warm hielden bij grote vuren. In het verlengde van de ruïne (linnus) baadt de kerktoren van Pikk-straat fier in het licht.

En vanuit Rakvere gaan we terug naar Tallinn, maar nu met de trein. Bijna geruisloos glijden we door het land, in een superschone coupe, met vriendelijke passagiers en een innemende conductrice. We kunnen makkelijk zitten, met meer dan voldoende beenruimte. En dat voor slechts ruim zeven euro. Door het raam zie ik de eeuwige velden voorbij glijden, bedekt onder een witte mantel. Al in de loop van de middag zakt de zon lager en lager. Geregeld hangt hij achter de kale bomen. Het is een sfeer die me raakt. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar de film Dr. Zjivago, waarin behalve de ogen van Julie Christie de eindeloze witte sneeuwvlaktes mij bedwelmden. De zon zakt al tussen de kale takken nog voordat we in Tallinn aankomen. Alles doet me denken aan Scandinavisch, Baltisch, Russisch landschap. Ik voel de ziel van het verleden, een enorme melancholie, pijn, eenzaamheid en liefde. Maar dat kan denk ik alleen maar als je hier vandaan komt of een verbondenheid hebt. Zoiets zit in je.
De kerstdagen zelf brengen we door in de hoofdstad. Natuurlijk gaan we naar het charmante Raadhuisplein, waar de uitgebreide kerstmarkt vele toeristen trekt. We lopen langs de stalletjes met versnaperingen en souvenirs, die allemaal samen een cirkel vormen. Er hangen lichtjes en de enorme kerstboom torent overal bovenuit. En Tallinn is al zo'n sfeervolle stad met z'n straten met kinderkopjes, prachtige panden en gevels en pittoreske steegjes. We dineren en slapen goddelijk in het statige Savoy Boutique hotel, aan de rand van het centrum, en de volgende dag maken we een wandeling door de straten. Op diverse plekken worden we voorbij gerend door hardlopers in rode pakken en een muts op; een kerstloop dwars door de stad. Ook bezoeken we de havens, vanwaar de ferry's naar onder meer Scandinavië vertrekken. Op de terugweg komen we langs de voormalige Russische marinehaven. De betonnen elementen zijn versierd met graffiti. Alles ligt er maar te liggen. Langzaam treden het verval en de verloedering in. Het kan niemand wat schelen. De Esten hebben geen zin de rommel van hun voormalige overheerser op te ruimen. En geef ze eens ongelijk. Af en toe komt er een hardloper voorbij snellen. Zo krijgt deze plek nog wat kleur. Eind van de middag bezoeken we in het donker de Toompea, het hoogst gelegen deel van de stad, vanwaar we een goed uitzicht hebben over Tallinn in kerstsfeer. De met natuursteen geplaveide straat klimt omhoog tussen oude stadsmuren, waaraan authentieke straatlantaarns hangen. Wel met moderne verlichting.
Wat een ontzettend leuke week. Voor herhaling vatbaar.

Overnachtingen:

Hotell Wesenbergh in Rakvere (met restaurant) ● Sagadi in Sagadi (met restaurant)
Vihula in Vihula (met restaurant) ● Savoy Boutique hotel in Tallinn (met restaurant)

Kijk op   foto's voor meer beeld van Estland

Hiernaast (of hieronder voor mobiel) staan onze andere reizen door
het noordelijkste land van de Baltische Staten, net als de reizen naar Tallinn tijdens de Russische bezetting.

Kijk op Documänd van een familie en u ziet het (digitale) boek dat ik heb gemaakt over de jeugdjaren en de vlucht voor de Russen van mijn moeder. Het hele boek is te zien door de pagina's om te slaan. De achternaam van mijn moeder is Mänd, spreek uit als Ment.

naar boven

terug naar Auto