Krijtrotsen

Krijtrotsen


krijtrotsen bij Dover

De krijtrotsen bij Dover gezien vanaf de ferry. Foto: Stella van ZantenĀ©


Vanuit onze woonplaats rijden we in drie uur naar het Belgische Stavele, waar we begin van de avond aankomen. Onze eerste stop is op de parkeerplaats van een echt Bels lokaal: Hof van Commerce. Het is een hartstikke leuke plek langs het riviertje de IJzer. De kaart is niet heel bijzonder, we eten een croque monsieur, maar wél met een paar heerlijke Belgische pintjes erbij. De reis begint goed. We slapen een heel rustige nacht. De volgende ochtend zeer vroeg drinken we in de eerste zonnestralen onze eigen koffie pal naast het riviertje, met uitzicht op koeien en iets verderop een eenzame molen. Het lokaal is dicht en we genieten van de rust. Totdat een visser verschijnt op 'onze' steiger. Maar nadat hij telefoon krijgt, verdwijnt hij en zijn we helemaal alleen.

het lokaal Hof van Commerce
de camperplek vlak naast rivier de IJzer


Rond 8 uur zetten we koers naar de ferry in Duinkerken, nemen de boot van 10 uur en iets na elven (het is een uur vroeger in Engeland) doemen de beroemde, witte krijtrotsen van Dover op. Wat een mooi gezicht als we er met de ferry nog eventjes langs varen.
Aan de linkerkant van de weg rijden we het Britse eiland op. Onmiddellijk zien we waarschuwingsborden voor de automobilisten: links rijden! We gaan de snelweg (M20) op richting Folkstone. Al snel, nog bij de kliffen, staat langs de weg een bord met een picknicktafel. We slaan af, rijden dwars door de kliffen en komen uit bij Samphire Hoe. Verrassend aardige plek, zo aan de voet van de witte krijtrotsen, die van dichtbij toch heel wat groezeliger ogen dan van veraf. Een duizend meter lang pad leidt naar een kiezel/keienstrand, waar je makkelijk kunt pootje baaien.

bewegwijzering voor het wandelpad
het pad langs de krijtrotsen bij Samphire Hoe

Via binnenwegen met heggetjes erlangs toeren we naar de streek Romney Marsh in het graafschap Kent. Meestentijds rijden we slechts 30, maar wat geeft het. In het lege land staat een pand dat op een kerkje lijkt, maar ook weer niet en wat het toch is. De 13de eeuwse kerk St Thomas Becket is samen met een paar schuren het enige overblijfsel van het 'verdwenen' dorp Fairfield. Het ligt rustig en vredig in het stille land, slechts omgeven door schapen en een brede sloot. Ook zien we een kerkje dat wel een echt kerkje is, met schots en scheef gezakte grafstenen, een verschijnsel dat we op veel meer plekken zullen aantreffen. Af en toe draaien wij of de tegenligger even de uitsparing langs de weg in. Geen getoeter. Geen haast. In de polder verloopt het leven een tandje trager.

oud kerkje in Fairfield
het interieur van de Woolpack Inn

In Brookland parkeren we onze camper naast de zeshonderd jaar oude, charmante pub de Woolpack Inn. In de ruime tuin ('beer gardens') genieten we in de zon van onze eerste en heerlijke pubmaaltijd. Bij de ingang moeten we bukken voor de laaghangende, grote balken. Er is een fraaie bar, houten tafels en een open haard. Met daarboven tientallen bierpullen in alle soorten en maten.

Sissinghurst Castle

naar boven

terug naar intro