---

En dan zijn we eindelijk bij de Niagara Falls, een half uur rijden ten noorden van de stad Buffalo en op de grens van de VS met Canada. Omdat we al diverse keren bij de Victoria Falls in Zimbabwe zijn geweest, probeer ik met een open blik naar de Noordamerikaanse watervallen te kijken. Onmiddellijk blijkt dat we in een commercieel circus zijn beland. Dat is in Afrika natuurlijk ook maar hier toch echt een tandje erger. De ene uitspanning met fastfood na de andere passeren we op weg naar de Falls. We komen aan bij de machtige Niagara River die met groot vertoon ongeveer twee miljoen liter water per seconde naar beneden stort. De Falls bestaan uit drie gedeeltes, de Horseshoe Falls, de American Falls en Bridal Veil Falls. We zien net hoe het water van de rivier over de rand dondert, maar behalve wat mistwolken niet veel meer. Op de achtergrond ontsiert de bebouwing van de stad Niagara Falls in Canada het uitzicht. Jammer, want daardoor zijn de watervallen aan de rand van bewoond gebied komen te liggen. Het begint dus niet zo goed, maar we zijn dan ook nog maar net aangekomen. Het zal wel beter worden.

Om de watervallen goed te kunnen zien, moet je naar de Canadese kant, naar de Canadese provincie Ontario. Dat kan heel makkelijk via een loopbrug, de Rainbow Bridge. Dus dat doen we natuurlijk. De oversteek kost 50 dollarcent (2016) en je moet een geldig paspoort hebben. Vanaf de andere kant hebben we geweldig zicht op de drie watervallen die naast elkaar zestig meter naar beneden donderen en vooral imposant zijn door hun breedte: 793 meter. Veruit de grootste en indrukwekkendste zijn de Horseshoe Falls. Deze liggen in Canada en om die reden worden ze ook wel de Canadian Falls genoemd. Hier komt ongeveer negentig procent van al het water naar beneden. De twee Amerikaanse watervallen zijn samen goed voor de overige tien procent. Overal zien we mist, veroorzaakt door het met kracht neervallende water. Maar we zien ook boten die naar de Horseshoe Falls varen, een blauwe en een rode. Aan de Amerikaanse kant kan dat met de Maid of the Mist, aan de Canadese kant vaart de Hornblower.

Dat lijkt ons wel wat. We lopen terug naar de VS, kopen een ticket voor de Maid of the Mist en gaan aan boord. We zijn samen met enkele honderden anderen. Iedereen krijgt een blauwe regenponcho aangereikt, voorzien van een nadrukkelijk advies deze aan te trekken. Dat blijkt geen overbodige luxe. Nadat we eerst de twee Amerikaanse Falls zijn gepasseerd en het behoorlijk droog hebben gehouden, vaart de boot tot vlak bij het neerstortende water van de Horseshoe Falls. Zelfs zó dichtbij, dat ik een beetje angstig word. Als we maar niet wegspoelen. Of zinken. We dringen ons evengoed naar voren om zo goed mogelijk zicht te hebben op dit machtige schouwspel. We kijken tegen een hoge muur van neerstortend water en staan in het hart van de mist. Het spat aan alle kanten. Eigenlijk worden we min of meer gezandstraald, maar dan met water. Zonder poncho zijn we verloren. Ik vrees wel voor mijn fotocamera, ondanks dat deze volledig in het plastic is gewikkeld en probeer zo snel mogelijk een foto te maken. Want op zo'n locatie kom ik natuurlijk nooit meer. We staan ongeveer een minuut bijna IN de waterval. Het zijn zestig geweldige seconden en ik ervaar een echte sensatie. Horen en zien vergaat je en zelfs met schreeuwen in het oor van mijn vriendin blijf ik volkomen onverstaanbaar. Het is een gigantisch kabaal. Hoewel ik bij de Victoria watervallen alles mooier vind, kan DIT daar dan weer niet. En dit is precies - voor mij - wat er zo bijzonder is aan de Niagara Falls. De trip met de Maid of the Mist is echt een 'must-do'. Niet twijfelen, gewoon doen.

Op de terugweg lopen we nog over alle paden langs de Amerikaanse watervallen, waardoor we alles goed zien. Maar veruit het beste zicht heb je vanaf het Hurricane Deck, op zes meter afstand van de Bridal Veil Falls. Eerst met de lift naar beneden en dan via trappen naar boven, vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben op de Bridal Veil Falls.
Als we teruglopen naar de auto, passeren we diverse Amish, die een dagje uit zijn. Net als wij kijken ze hun ogen uit.


Amish

vorige pagina

naar boven

terug naar intro