De parels en ruige natuur van het onbekende Zagoria
Zagoria is een redelijk onbekend gebied, ver weg van de grote massa. Het heeft prachtige en ruige natuur, diepe kloven zoals de Vikos-kloof, 46 oude dorpen met huizen in dezelfde stijl en daken van leisteen en daartussen stil land met oude, stenen bruggen. Je kunt er eindeloos wandelen.
Wij verblijven een kleine week in hotel Kostantinu & Elenis, midden in het charmante dorp Monodendri, dat louter uit stenen panden bestaat. Ook de wegen en paden zijn geplaveid met brokken steen en steentjes. Vanuit onze accommodatie lopen we in enkele minuten naar restaurants en in tien minuten naar een van de dorpspleinen, ook met horeca. Vanaf datzelfde dorpsplein is het ongeveer een kilometer naar het klooster Agia Pareskevi uit 1413. Het is de oudste kapel van alle Zagoria-dorpen. Aan de achterkant is er een uitzichtpunt over de Vikos-kloof. Die gaan we ook lopen, maar dat is voor later. Voor een nóg mooier uitzicht op de kloof rijden we zeven kilometer met de auto naar het Oxya uitzichtpunt. Even een stukje lopen en we kijken geweldig weg in de kloof.
We bekijken tal van oude bruggen in de regio, doen een dagtrip naar het dorp Dilofo en lopen de spectaculaire Vikos-kloof.

Vanuit onze verblijfplaats rijden we heel wat rond. We maken wandelingen en toeren om de omgeving te verkennen. We bezoeken diverse stenen bruggen. Ze zien er allemaal anders uit, maar ze zijn allemaal even mooi en liggen ook vaak prachtig. Tussen de begroeide hellingen van de heuvels overspannen ze een al dan niet drooggevallen rivier. De bouwwerken vormen zonder enige twijfel één van de parels van Zagoria.
De vaak eeuwenoude bruggen hadden tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw de functie om bewoners van het ene dorp naar het andere dorp te kunnen laten lopen. In de wintermaanden steeg het water in de rivieren, waardoor waden naar de overkant geen optie meer was. Ondanks hun leeftijd zien de meeste bruggen er nog zeer goed uit. Vanaf de achttiende eeuw werden de bruggen gestapeld van losse stenen. Natuurlijk lopen wij van de ene naar de andere kant ondanks dat de rivieren droog zijn.

Konitsa-brug De Konitsa-brug in Konitsa is de grootste in de reeks en in de hele Balkan trouwens: twintig meter kijken we naar beneden als we er bovenop staan. De opening in de lengte is veertig meter. Vanaf de brug kijken we prachtig weg over de Aoös-rivier en het begin van de gelijknamige Aoös-kloof, die hier begint. Vanaf de brug is een pad te volgen langs de kloof naar het Panagia Stomiou klooster. De wandeling is zo'n twaalf kilometer. Via een pad omhoog en over de weg langs de rivier terug. Machtig.
Plakidas-brug In de omgeving van het dorp Kipi bekijken we diverse boogbruggen, zoals de Plakidas-brug uit 1814. Dit exemplaar heeft maar liefst drie vrij lage bogen. Hij is 64m lang en 3.20m breed. De bogen verschillen in breedte van elkaar.
Kokkorou-brug Twee kilometer verderop treffen we de Kokkorou boogbrug. Hij ligt pal langs de doorgaande weg van Kipi naar Dilofo, vlakbij het dorp Koukouli. We rjden nietsvermoedend naar Dilofo als we opeens vlak naast ons de Kokkorou-brug zien, paralel aan de weg. Wauw. Opnieuw een zeer fraai en indrukwekkend exemplaar. De brug is 24m lang en 14m hoog en dateert van 1750. Natuurlijk stappen we ook bij deze brug uit om er overheen te lopen. Blijft speciaal, ondanks de droge Voidomatis-rivier.

Mylos-brug Mylos-brug Vlak bij Kipi ligt naast de watermolen de Mylos-brug uit 1748. Vijftig meter leggen we af om over de drie bogen te lopen. Naar mijn gevoel ligt de brug een beetje in het niets en het is ook de minst mooie omgeving van een brug. Maar in de winter - met de rivier eronder - verandert het landschap natuurlijk drastisch.
Lazaridi-brug Een ander fraai bouwwerk is de boogbrug Lazaridi-Kontodimou boogbrug uit 1764. Deze brug telt één boog, maar wel een fraaie. Ook deze is vlakbij Kipi gelegen. Vanaf de weg is het even over een pad en daar ligt-ie dan. De stenen boog over de Vikos-rivier is 15m breed en 6,50m hoog. De overkant van de brug leunt tegen de rotswand. Als we teruglopen naar de weg staat naast het pad een herdenkingskastje voor een overleden automobilist. En zo zijn we van een bouwwerk uit de achttiende eeuw terug in het moderne leven.
Petsiono-brug Echt verscholen in het ruige landschap ligt de Petsiono-brug. Het bordje langs de kant van de weg maakt ons er attent op. We volgen een pad naar ergens en komen uit bij de brug. Dit stenen bouwwerk krijgt weinig aandacht van het publiek en om die reden is het er heel erg stil. We gaan de brug over en weer terug, lopen naar beneden en nuttigen zittend op de grote keien in de vrijwel droge rivier onze lunch. Wat een plek. Een goed moment voor een kleine overpeinzing. We zijn echt onder de indruk van het uiterlijk en de staat van de stenen bouwwerken. De schitterende natuur waarin ze verscholen liggen, geeft de bruggen nog meer glans. Ze passen naadloos in het bergachtige landschap. Het zijn de verborgen parels van Zagoria.

Dilofo

We maken een dagtrip naar Dilofo, een juweeltje onder de dorpen van Zagoria. De auto parkeren we aan de rand en we lopen over paden van steen het dorp in. Het is er heel verstild met opvallend veel groen tussen de woningen van grote brokken wit/grijs natuursteen en met daken van leisteen. Opvallend is dat ook de smalle, hoge schoorstenen een dakje van leisteen hebben. Alles ziet er heel schilderachtig en pittoresk uit. En zo blijft het ook, want het volledige dorp heeft een beschermde status.
Net zoals meer plaatsen hier ligt het tegen berghellingen aangebouwd. De naam Dilofo betekent dan ook 'twee heuvels'. We lopen een beetje door het autovrije dorp en bekijken alle straten van voor tot achter. We zien steegjes, een kapel, een kerktoren en herenhuizen met in eentje een hotel. Op het dorpsplein voert de enorme plataan de boventoon. Hier bevinden zich ook een schoolgebouw en een traditionele, stenen waterput. Naast de plataan is er een gemetselde verhoging met daarop een eenzame tafeltennistafel. Er is niet veel te doen in Dilofo. Sommige inwoners verdienen de kost met het toerisme, maar de meeste leven van hun schapen en geiten en de honing.
Zeer charmant bergdorp met een fantastische uitspanning, staat in mijn reisnotities. 'Lithos' Takis place heet het. Het grote terras ziet er aantrekkelijk uit, de bediening is prima, het eten heerlijk en het uitzicht idyllisch. Vanaf het terras kijken we over stapelmuurtjes naar het dorp. Kan slechter.

Vikos-kloof

vorige pagina

naar boven

terug naar intro