Vrijwilligers mogen na verloop van tijd kroelen met een 'tamme' cheetah. Foto: Stella van Zanten©
Vrijwilligerswerk met cheetahs in Zuid-Afrika. In het voorjaar van 2009 is het zover: vier weken lang verrichten we vrijwilligerswerk op een cheetah-farm in Parys,
anderhalf uur rijden ten zuiden van Johannesburg. We hebben de Savannah Cheetah Foundation gevonden via African Impact, een organisatie voor
vrijwilligersprojecten. De zoektermen zijn: vrijwilligerswerk met
cheetahs in Zuid-Afrika. Dat lijkt ons echt machtig om te doen. Enkele jaren eerder hebben we cheetahs gezien op de vlaktes van de Masai Mara (Kenya).
Volwassenen en kleintjes. Dat heeft een dermate verpletterende indruk gemaakt dat we hiertoe hebben besloten.
Maar wat een 'experience-of-a-lifetime' had moeten worden, stelt zwaar teleur. Kort samengevat komt het erop neer dat het project niet biedt wat is
voorgeschoteld. Er hangt een negatieve sfeer, en - veel belangrijker - het contact met de cheetahs verschilt sterk met de verwachtingen.
Desondanks beleven we natuurlijk een unieke ervaring en zijn we een maand veelvuldig in de nabijheid van volwassen cheetahs. En dat is onvergetelijk.
Naarmate de weken vorderen, raken we vertrouwder met de 'bewoners' van Savannah en durven we bij hun te zitten en te aaien. En dat is wel
heel cool.
Het project wordt geleid door Pieter en Estelle Kemp, met hulp van hun dochter. De bij hun geboren cheetahs worden
verkocht aan andere fokprojecten. Dit omdat slechts een klein deel van de in het wild geboren cheetahs overleeft en opgroeit. Het echtpaar
Kemp wil met zijn fokprogramma voorkomen dat wilde cheetah-baby's worden gevangen. In de loop van 2009 is de naam van hun bedrijf
veranderd in Dell Cheetah Centre en is de locatie verplaatst, vlakbij het verblijf voor de vrijwilligers op Vaal Rock.
Laten we zeggen dat Pieter en Estelle Kemp het niet van hun charme moeten hebben. Hun koele en afstandelijke houding tegenover de vrijwilligers laat menig
wenkbrauw omhoog gaan. Beiden geven vrijwilligers het gevoel niet mee te tellen. We krijgen de indruk dat we als een noodzakelijk kwaad worden
beschouwd, waarvan ze zo min mogelijk last willen hebben. Wél welkom zijn de 1800 euro die we per persoon betalen
voor vier weken kost en inwoning in een uiterst simpele accommodatie en het vele werk dat we dienen te verrichten.
Mond houden en doen wat je gezegd wordt, luidt het devies. Onder ons bevinden zich veelbelovende studenten en mensen met een
behoorlijke maatschappelijke functie. Maar bij Savannah staan vrijwilligers onderaan in de rangorde, nog lager dan de zwarte werknemers.
De contradictie en ironische is dat juist de vrijwilligers het project van Kemp draaiende en overeind houden.
Veel gaat fout of beter gezegd: beloofde activiteiten komen niet voor. De reden daarvan wordt niet met ons gecommuniceerd, maar we
vermoeden gebrek aan interesse, de moeite niet willen doen of er geen tijd voor willen vrijmaken.
Natuurlijk begrijpen we dat er ook minder leuke taken moeten worden
gedaan, maar wij hebben ons aangemeld om een aantal redenen: In de ochtend laten we de cheetahs
rennen, zodat ze beweging krijgen (nooit gebeurd). In de middag werken we met de cheetahs (nooit gebeurd). Cheetahs
voorbereiden op hun vrijlating (nooit gebeurd). Wild tellen op het enorme terrein (nooit gebeurd). Nou ja,
één keer hebben we wat dieren geteld terwijl we voor een inspectie van de omheining kwamen.
Wel maken we in het derde weekeinde op kosten van het echtpaar Kemp een uitstap naar het Krugerpark, op een dag rijden vanaf de
cheetah-farm. We slapen er twee nachten en rijden de derde dag terug naar Parys.
Van deze trip is een reisverslag.
Hiernaast (of hieronder voor mobiel) kunt u gelijk naar een gewenste pagina uit het reisverslag.
naar boven
terug naar Afrika