Victoria watervallen
Honderdveertig jaar na de Schotse missionaris en ontdekkings-reiziger David Livingstone staan we voor de Victoria watervallen. Hoewel we dit
natuurfenomeen buiten de regentijd bezoeken, is de hoeveelheid water die over de rand dondert nog altijd indrukwekkend. Over een lengte van
1700m stort het water van de Zambezi-rivier zich op de grens van Zimbabwe en Zambia over de afgrond in de kloof van 108m diep. Langs de randen
groeit tropisch regenwoud, gevoed door de voortdurende wolken mist. In het zonlicht zijn diverse regenbogen te zien. Aan de
Zimbabwaanse kant loopt een pad langs de afgrond. Geen hekken. Brrr. Bij de uitkijkpunten - daar waar de grootste hoeveelheden water vallen -
regenen we gewoon nat. Praten heeft geen zin. De herrie is overweldigend, net als de aanblik van de 'Vic Falls'.
In Victoria Falls Town, het centrum van het zeer toeristische gebied, boeken we een vlucht boven de watervallen. Naast de piloot is er plaats voor
drie passagiers. Er is weinig ruimte, we zitten bovenop elkaar en alles schudt. We zien heel mooi de delta onder ons, dan de kloof en dan... de watervallen
vanuit de lucht. Wow! Wat een overdonderend gezicht. De rook hangt boven de kloof en we zien een regenboog.
We raken totaal onder de bekoring van de ligging van de watervallen. Alleen maar natuur rondom, waardoor het geheel op ons misschien wel net zo'n
indruk maakt als op Livingstone. De wendingen van het kleine toestel zijn niet goed voor de maag en een vlucht van veertig minuten is dan best lang.
Maar wat is het fantastisch. Ons enthousiasme is dermate groot dat we ook nog vijftien minuten in een helikopter stappen. Spectaculair. Maar wel veel
enger als je hoogtevrees hebt, door de grote voorruit die van onder tot boven glas heeft. Soms is het net alsof je eruit valt. Brrr
In het dorp slapen drie personen van onze groep in een stenen accommodatie en de rest op de camping.
Desondanks zijn we vlak bij elkaar, want de stenen huisjes staan op een kaal, stoffig terrein tussen de tenten. Niet aan te bevelen, maar a la.
Even overwegen we te ruilen van accommodatie met het 5-sterren hotel Victoria Falls, maar het prijsverschil is ons iets te gortig. Hoezeer de immer
breed lachende portier ook zijn best doet ons naar binnen te lokken. Wel drinken we een drankje op het buitenterras. Ook leuk.
Sommige leden uit onze groep wagen zich aan de bungee-jump vanaf de brug over de kloof. Het touw gaat om hun enkels, ze huppelen naar het platform
dat aan de brug hangt, de begeleider telt terug van drie naar "jump" en de cameraman buigt over de reling om de sprong van de dappere op film vast te
leggen. Mij niet gezien. Ik sterf al bijna op de brug aan hoogtevrees.
Livingstone zag in 1855 als eerste blanke de watervallen. "
Geen enkel ander uitzicht in
Engeland kan de schoonheid hiervan overtreffen" en "zulke lieflijke beelden moeten de engelen
met bewondering bekeken hebben tijdens hun vluchten", schreef hij later (bron: Wikipedia). Aan de Zambiaanse zijde van de watervallen staat zijn
standbeeld.
De "falls" bestaan feitelijk uit vijf watervallen. Aan de Zambiaanse kant kun je slechts één waterval goed zien: de Eastern Cataract.
Zambezi-rivier
naar boven
vorige pagina
terug naar Truck en Jeep
