Chobe
Na twee dagen wildkamperen in de delta rijden we het saaie en lange stuk van Maun terug naar Nata. Onderweg zien we aan hekken heel veel zwerfvuil
kleven, papier en plastic. Zonde. En dan in noordelijke richting naar Kasane, op de grens met Zimbabwe en Zambia. Daar staan wildpark Chobe en een
bezoek aan de Victoria watervallen op het programma. Onderweg tanken we in een dorpje bij een benzinepomp. We moeten met de hand aan de handel draaien
om er benzine uit te krijgen, maar het lukt.
De volgende dag is het de beurt aan het nabij gelegen Chobe, vermaard om zijn gigantische hoeveelheden olifanten. Om half 7 's ochtends staan we
met eigen vervoer aan de poort en zien we gelijk de eerste olifant. Dat belooft wat! Maar om 10 uur is het nog steeds bij die ene gebleven. Dat komt
waarschijnlijk doordat we niet in de meest voor de hand liggende delen van het park rijden. Aan de noordkant van het reservaat stroomt de Chobe-rivier,
die zeker in de droge periode populair is als drinkplaats bij de olifanten. Maar wij crossen alsmaar door de bush en daar is niets te zien, behalve droogte
en dorre struiken. Na overleg besluit de reisleiding naar de rivier te rijden, maar ook daar blijft het leeg. Onvoorstelbaar.
Dan
maar weer de bush in, door het struikgewas. Her en der scharrelen impala's. Daartussen zien we ineens een groepje sabelantilopen staan. Wow! Dat is toch
echt een van de mooiste dieren in Afrikaans bush-land. Wat een prachtige beesten. Je krijgt ze zelden te zien. Hebben we toch geluk.
En opnieuw buigen we af naar de rivier. Deze keer is het wel raak. Aan een urenlange kwelling komt een einde: vanuit de bush loopt een kudde
richting Chobe-rivier. Langzaam maar zeker beweegt de groep zich naar het water. Majestueus gezicht, met hun flapperende oren voor de koelte.
Tijdenlang blijven ze aan de
waterkant. Nadat de dorst is gelest, wordt er gespeeld. Eindeloos vermaken de olifanten zich in de rivier. Al die tijd staan onze twee jeeps op de weg
langs het water. Vanuit de bush komt een andere kudde aanlopen. Nu zien we wel heel veel olifanten. Maar onze euforie slaat om als we in de gaten
krijgen dat de eerste groep via de weg de bush weer in wil. En daar staan wij. Binnen een mum van tijd zijn we ingesloten door de olifanten die nu overal
lijken te lopen en te staan. De groep uit de bush staat aan de rechterkant van de jeeps en de groep van de rivier aan de linkerkant. Ons uitzicht
door de raampjes is veranderd in een grijs-zwarte, natte massa. Ze schuren tegen de jeeps aan en het angstzweet breekt me uit. We zullen hier toch niet
vermorzeld worden? Na enkele angstige minuten weet onze chauffeur, de hulp van de reisleider, de jeep voorzichtig in beweging te krijgen en tergend
langzaam rijden we achteruit. De olifanten komen ons niet achterna, maar zetten hun reis voort. Ook de andere jeep weet zich te bevrijden uit de kudde.
Een ongelukkige samenloop van omstandigheden, maar ook een inschattingsfout van de chauffeurs, die natuurlijk nooit op de weg hadden mogen stilstaan, voor
langere tijd.
Victoria watervallen
naar boven
vorige pagina
terug naar Truck en Jeep
