Kgalagadi
Opeens is er onrust in de truck. Sommigen hebben nog nooit (veel van) Afrika gezien. Ze beseffen nu pas wat het met je doet.
Hoe twee vechtende giraffes kunnen inslaan als een bom. En dat de tranen komen. Van ongeloof. Van mooiigheid.
We zijn in het Kgalagadi trans frontier park in Zuid-Afrika. Speciaal voor dit park verplaatst de groep zich twee dagen buiten Namibië.
Vlak voor de truck strijden twee jonge mannetjes om de macht. Het is een ongelooflijk schouwspel dat zich voor onze neus afspeelt. Hun lange
nekken strengelen om de ander. En soms geven ze enorme, rake klappen met die nek. Op de flank van de ander. Ze voeren een soort dans op,
constant draaien ze om elkaar heen. Ze geven geen van beide toe. Dan staan ze stil, dan draaien ze een stukje in dezelfde cirkel. Ze tasten
elkaar af, bieden tegen elkaar op. Twee mannetjes vol testosteron. Het is nu nog kinderspel, maar ooit zal een van de twee een nieuwe leider zijn.
Vol verbazing kijkt de hele groep ademloos toe. Fotocamera's klikken onophoudelijk. Ik besluit te kijken en niet nog meer toe te voegen aan de
honderden foto's die ik al heb van giraffes.
Net als iedereen voel ook ik intense blijheid, opwinding en dankbaarheid dat ik zo bevoorrecht ben dit te mogen zien. Ik moet een beetje
giechelen van de zenuwen. Ik voel een brok in mijn keel en de tranen prikken. Wat is dit mooi! Zo intens mooi. Uiteindelijk druk ook ik af. Ik kan het toch niet laten.
En we zien toch al meer dan de meesten van ons aankunnen. Even later stuiten we op een cheetah. Aanvankelijk ligt hij/zij in de schaduw, maar we
hebben geluk. De cheetah staat op en loopt een heuveltje op, waar hij als een volleerd model poseert voor de groep. Kop recht vooruit, kop
naar rechts en kop naar links. En dan gaat hij ook nog zitten, turend naar een prooi. Cheetahs kunnen zo mooi turen.
De koude wind blaast door de open ramen en verkleumt ons allemaal. Maar het deert ons niet. Wij zijn allen 'into the cheetah'. Wat is dat
toch een machtig dier. Zo verfijnd. Zo gracieus. Zo dodelijk.
Ook zien we veel oryxen, een aantal keren een jakhals, giraffes, impala's en gnoes. Twee oryxen rennen mee met de rijdende truck, maar besluiten ineens
het tempo op te voeren. In slechts enkele seconden accelereren ze naar hun '5'. Hun achterste hoeven verdwijnen in de stofwolken.
Als de zon in het Afrikaanse land is weggezakt, drommen we rond het kampvuur. Allemaal dik aangekleed. De avonden en nachten in het Kgalagadipark zijn koud.
Heel koud. Zeker als je zoals wij in een tent
slaapt. Beide nachten is de temperatuur tot -2 of -4 gezakt, zo rond het tijdstip waarop wij opstaan: rond half zes. Maar ach, een mok warme
koffie en voort gaan we weer.
Fish river canyon
naar boven
terug naar intro
terug naar Truck en Jeep
