Fish river canyon
Misschien komt het doordat we er te laat en/of te kort waren, maar de Fish river canyon in het zuiden van Namibië maakt
minder indruk op mij dan ik had verwacht. Wellicht gooit ook de Grand canyon in de Verenigde Staten roet in het eten. Meermalen heb
ik (delen van) dit enorme natuurgebied gezien. En het was de moeite waard. O yes.
De truck stopt rond vijf uur 's middags boven aan de rand van de kloof. Als we uitstappen, zien we direct de Fish river canyon. Tijdens een ongeveer
anderhalf uur durende wandeling kijken we in de kloof, met op sommige plekken water. Helaas komt het licht van de verkeerde kant, waardoor het
'donker' is in de diepte. Desondanks is het mooi. Natuurlijk is het mooi. Het blijft speciaal naar de uitgesleten groeven in de wanden te kijken.
Als ik denk aan de tijd die hier overheen is gegaan, voel ik mezelf heel nietig. Mijn vriendin en ik maken een selfie op hét uitkijkpunt,
bekend van alle foto's. Voor de eeuwigheid.
Op de parkeerplaats staat ook een toiletgebouw. Als ik een van de toiletten binnen ga, word ik zeer aangenaam verrast. Het uitzicht is geweldig.
Het prachtige, laatste licht schijnt vol op de canyon. Zonder twijfel mijn mooiste toiletbezoek ooit.
De volgende ochtend maken we een wandeling door de vrijwel droge bedding van de Orange-river. Onze gids Tony geeft uitleg over alles wat
we onderweg tegenkomen. Het is na de Kgalagadi de tweede keer dat hij zijn enorme kennis over Namibië etaleert.
Even later zitten we in de truck, op weg naar Aus. Maar voordat we daar aankomen, maken we een fenomenale rit over afgelegen en verlaten
wegen in het Richtersveld transfrontier park, in de zuidelijkste punt van Namibië. We rijden gedeeltelijk langs de Orange-river, die de
grens met Zuid-Afrika vormt. Langs de rivier liggen groene stroken, maar daarbuiten kun je rustig van een kaal, woestijnachtig landschap
spreken. We zien prachtige rotsen, losse stenen en open vlaktes. De hele tijd rijden we over gravelwegen. Stof, stof, stof. De route maakt
veel indruk op me. De truck 'dendert' overal langs en tussendoor, soms door ruig, stenig landschap, soms langs de rivier.
Ergens in de middag stoppen we voor een 'road side lunch'. In het niets staan een tafel en stenen bankjes, met een afdakje tegen de brandende
zon. We hebben geen haast, de sfeer is relaxed. Iedereen geniet van het weergaloze landschap.
Ook de camping in Aus ligt prachtig, tussen de rotsen. 's Avonds zitten we vlak bij elkaar tegen de harde wind, die over de camping raast.
Maar de stemming is goed en het kampvuur warm.
